Tessa Friedrich speelde met Olivier van Klaarbergen dit seizoen voor het eerst een peutervoorstelling: Stoere Broer. Op 13 oktober gaat de tweede voorstelling voor de kleinste, NEE!, in première bij Theater Rotterdam! We vroegen Tessa hoe het is om theater voor peuters te maken en is dat nou echt anders is dan volwassenen theater?

Hoe was het om voor het eerst een voorstelling voor peuters te maken? 

Het was super spannend om voor het eerst iets voor peuters te maken! We hadden geen idee wat ze leuk zouden vinden of wat ze aan zou spreken. Olivier en ik hadden al veel samen gedaan op de toneelschool, maar dit was voor ons allebei totaal nieuw. Het was erg fijn toen we wat materiaal konden testen op een kinderdagverblijf. We merkte wat wel of niet werkte en waar de kinderen van aan gingen. Dat waren dan meestal totaal andere dingen die we in eerste instantie bedacht hadden! Op deze manier konden we verder zoeken in het materiaal waarvan we merkten dat de kinderen het leuk vonden.

Bij Stoere broer hebben we het wel zwaar gehad tijdens het repetitie-proces, omdat we het spannend vonden of de voorstelling zou werken. Toen we eenmaal gingen spelen en doorhadden hoe leuk de kinderen het vonden en hoe erg ze met het verhaal meegingen kregen we meer zelfvertrouwen! Hierdoor was het maken van NEE! veel relaxter en waren we meer ontspannen.

Hoe ben je als maker gegroeid door het spelen voor deze doelgroep? Wat heb je over jezelf als maker ontdekt? 

Ik denk dat ik nog gevoeliger ben geworden voor het aanvoelen wat het publiek nodig heeft. Die kleintjes houden zich in tegenstelling tot volwassene nog niet aan de normale ‘wetten’ die in het theater gelden. Het maakt niet uit of ze boos, verdrietig, bang of enthousiast zijn, ze laten het merken! Hierdoor bepaal je vanaf moment één hoe je ze het verhaal in mee gaat nemen. Als maker voor deze doelgroep heb ik ontdekt dat ik het fijn vind om te werken met een regisseur. Milan houdt het overzicht en geeft ons vertrouwen dat wat we doen werkt. Hierdoor voel ik meer vrij om dingen uit te proberen!

Wat heb je in zakelijk oogpunt geleerd door de voorstelling? 

Dat er voldoende budget nodig is om een veilige werksfeer te creëren. Het was  fantastisch dat we bij Stoere Broer de kans kregen om iets te maken voor peuters. Het was echter onze eerste keer voor deze doelgroep en daardoor hadden we meer tijd nodig dan in eerste instantie was ingepland. Ook hadden we geen subsidie aangevraagd en was het budget daardoor erg klein. Je merkt dan dat je met alle liefde en energie werkt, maar je ondertussen veel stress ervaart omdat je ook moet kunnen eten en je huur betalen. Ik moest dan overdag repeteren en ’s avonds achter de bar staan. Dit maakt het repetitie-proces onoverzichtelijk. Natuurlijk is het achteraf dubbel en dwars waard geweest, omdat we hierdoor de mogelijkheid hebben gecreëerd voor een langere samenwerking bij onder het Buro. Bij NEE! was er voldoende budget en hoefden we geen side job te hebben. Hierdoor konden we gefocust werken zonder afleidende factoren!

Wat ik ook heb geleerd is wat het inhoudt om een team te zijn en hoe we de taken verdelen op een speeldag. Wie heeft contact met de technicus, wie regelt het busje met decor en hoe verhouden we ons tegenover de opdrachtgevers. Dat is allemaal erg leuk!

Heeft de samenwerking met Onder Het Buro bijgedragen aan je ontwikkeling als jeugdtheater maker, zo ja hoe? 
Onder het Buro heeft zeker bijgedragen aan onze ontwikkeling als jeugdtheater maker! Ze hebben ons het vertrouwen gegeven met ons samen te werken en ons de vrijheid gegeven dat we iets konden maken wat wij wilden maken! Tegelijkertijd staan jullie voor ons klaar met alle vragen waarmee we zitten. Dit geeft enorm veel steun! Ook doordat we twee voorstelling bij onder het Buro hebben mogen maken is er echt kans voor ontwikkeling. We kunnen hierdoor de processen vergelijken, waardoor we meer kunnen leren en groeien. Als maker krijgen we dus echt de kans om verschillende dingen uit te proberen. Stoere Broer en NEE! zijn twee totaal verschillende voorstelling met verschillende speelkwaliteiten die allebei werkt voor dit jonge publiek. Dit hadden wij niet kunnen weten als we niet de kans hadden gekregen om maar liefst twee voorstellingen bij onder het Buro te maken!

Wat ik ook erg leuk vind aan Onder het Buro is dat je kennis maakt met alle andere gezelschappen die bij Buro Bannink zitten. Je ontmoet elkaar en kunt elkaars werk op  de presentatie dagen zien. Dit verruimd je blik en is ontzettend leuk en creëert kansen op uitwisseling en dus ontwikkeling.

Welke ambities heb je voor de toekomst als jeugdtheatermaker of daar buiten? 

Ik hoop dat we onze peutervoorstellingen nog vaak mogen spelen. Ook lijkt het me erg leuk om een nieuwe voorstelling voor deze doelgroep te maken, maar hoe of wat dat weet ik nog niet precies. Verder kijk ik erg uit naar het maken en spelen van de 6+ voorstelling ‘Groezel of Grijsje, het levende Radijsje’ bij Abattoir Fermé. Met mijn eigen collectief DAS LEMNISCAAT maken we ook plannen voor de toekomst en dat is allemaal erg leuk! Wat ik heb geleerd in de maak-processen bij Onder het Buro en tijdens het spelen van de voorstellingen neem ik mee naar alles wat ik hierna nog ga doen.

Heel veel succes met de leuke plannen en ons lijkt het ook tof om nog een peutervoorstelling met jullie te maken. En natuurlijk toitoitoi voor de première van NEE! 13 oktober in Theater Rotterdam!

Meer weten en/of boeken? Klik dan hiernaast verder naar de website Buro Bannink.